บ้านเราเป็นเมืองที่มีวัฒนธรรมอันยาวนาน การไม่สวมรองเท้าในบ้านหรือที่อยู่อาศัย หรืออาคารต่าง ๆ เป็นมาแต่โบราณแล้ว และถือเป็นเรื่องที่ควรกระทำ
แต่หลายครั้งเมื่อผมเดินเข้าไปร้านค้าต่าง ๆ หลายแห่ง ยังนิยมรักษาวัฒนธรรมแบบนี้อยู่ จะว่าไปมันก็ดีอยู่นะ แต่อีกมุมหนึ่งมันขัดมันฝืนกับการอำนวยความสะดวกแก่ลูกค้า เพราะต้องมัวถอดรองเท้าอยู่ พอเดินเข้าไปแล้วถ้าพื้นสะอาดดีมาก ๆ ก็น่าเดินอยู่หรอก แต่หลายที่พื้นห้องก็ไม่ได้ผ่านการเช็ดถูบ่อย เดินแล้วยังรู้สึกเลยว่ามีเศษฝุ่นติดที่เท้า หรือพอดูที่ฝ่าเท้าเห็นเป็นรอยดำสกปรกเลยแหละ มันก็น่าคิดนะว่าจะถอดทำไม
เรื่องนี้มันก็มีข้อที่ควรพิจารณาเพื่อใช้กำหนดกฎเกณฑ์กันหน่อย อันนี้อาจจะใช้ดุลพินิจส่วนตัวนะ ผมมองว่าร้านค้าเล็กอย่างในหมู่บ้านแบบนี้ส่วนใหญ่จะยังรักษาแนวคิดเดิมคือยังไงต้องถอดรองเท้าเข้าร้านเพราะร้านกับบ้านเป็นส่วนเดียวกัน โอเคไม่ว่ากันเพราะมันกิจการเล็ก ๆ หรือคนที่เปิดร้านที่เกี่ยวกับสุขภาพอนามัย จำเป็นต้องรักษาความสะอาดมากหน่อย อย่างคลินิกต่าง ๆ ก็ควรถอดรองเท้าเข้าไป หรือธุรกิจสปาหรืออย่างอื่นที่เน้นเรื่องความสะอาดเขาก็ถอดกันนะ แต่มีร้องเท้าแบบสลิปเปอร์ไว้บริการ
แต่ธุรกิจอย่้างอื่นมองไม่เห็นความจำเป็นเลยที่จะต้องถอดรองเท้า แม้พื้นจะเป็นกระเบื้องอย่างดีแวบวับ หรือเป็นหินขัด มันวาวก็ตาม เพราะมันเป็นภาพที่ไม่ดี ดูไม่ทันสมัยสำหรับการทำธุรกิจ ดูเหมือนล้าหลัง อย่าลืมนะครับว่ารูปแบบร้านค้า การดำเินินงานต่าง ๆ ต้องรวดเร็ว บริการดี ไม่มีข้อกำหนดจุกจิกเกินไป ลูกค้าจึงจะชอบและติดใจ ถ้าเห็นแค่ด่านแรกคือการต้องถอดรองเท้าก่อนเข้าไปอาจจะทำให้เกิดการเปรียบเทีียบอยู่ในใจของลูกค้าแล้วก็ได้ แล้วยิ่งการบริการภายในร้านไม่ดีด้วย พนักงานไม่เป็นมิตรจะยิ่งไปกันใหญ่เลย
ผมมองว่าเป็นเรื่องที่สำคัญไม่น้อยนะเรื่องนี้ เพราะมันเป็นภาพลักษณ์ของร้านค้า ขององค์กร เป็นภาพแรกที่คนที่จะมาเป็นลูกค้าเกิดความรู้สึกติดตา จะประทับใจหรือไม่ก็เริ่มต้นกันตั้งแต่ก่อนจะเข้าไปในร้านล่ะครับ
...........
แล้วคุณล่ะคิดยังไง...
...........
...........
แล้วคุณล่ะคิดยังไง...
...........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น