ภาพนี้เป็นบรรยากาศ แบบสงบนิ่ง เบื้องหลังจริงๆ แล้วผู้หญิงคนนี้กำลังยืนตกปลา ท่ามกลางความสับสนอลหม่านของรถยนต์ ที่อยู่บนถนนเลียบหาดแห่งนี้ แต่แกมีสมาธิแน่วแน่มาก ไม่วอกแวกแม้แต่น้อย ผมสังเกตเห็นปลาติดเบ็ดอยู่เรื่อยๆ แม้จะเป็นปลาตัวเล็กๆที่หากินอยู่ริมฝั่ง แต่นั่นคงเป็นปลาที่คนตกปลาคนนี้พึงพอใจแล้ว นี่คือเสี้ยวหนึ่งของการดำรงชีวิตในเมืองท่องเที่ยวอันยิ่งใหญ่อย่างภูเก็ต และนี่คือหาดกะหลิม
ไม้กันเกลา ทางใต้เรียกไม้ตำเสา เริ่มหายากขึ้นทุกวัน เป็นไม้เนื้อแข็ง ให้ลวดลายและสีสันที่สวย ลายไม้ชัดเจนแม้กิ่งเล็กๆ สีเหลืองอ่อน ทำเฟอร์นิเจอร์แล้วให้สีสันบรรยากาศที่ดูอบอุ่น น่า ไม่เคร่งขรึม
ปัจจุบันเป็นไม้ราคาค่าตัวสูงพอสมควร เพราะนำไปใช้งานได้ทั้งกิ่ง ต้น โคน รวมทั้งราก
ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ว่าอยากเป็นช่างทำเฟอร์นิเจอร์ จากพนักงานกินเงินเดือนอยู่ดีๆ มีรายได้ประจำ แต่ทำไงได้ มันห้ามความชอบ ความรักในงานด้านนี้ไม่ไหว ตอนเริ่มต้นย่อมทุลักทุเลพอดู แต่ก็ทนมาได้ แก้ปัญหาไปทีละเปราะ ไม่นานมันก็จะเข้ารูปเข้ารอย
ฝีมือย่างเดียวไม่ได้ช่วยให้งานเดินต่อได้อย่างราบรื่น แต่มันต้องอาศัยปัจจัยรอบด้านมากมาย ไม่ต้องรอให้พร้อมร้อยเปอร์เซ็นต์ ถ้าคิดจะทำไม่มีอะไรจะไปสู่ความสำเร็จได้ดีกว่าการลงมือทำ ทำซ้ำๆ ซ้ำๆ ให้เกิดความชำนาญ แล้วทุกปัญหาจะแก้ไปได้โดยง่ายในระหว่างที่กำลังลงมือทำอยู่นั่นเอง
เอร็ดอร่อยแบบบ้านๆ กันเลยเชียว นานๆ จะได้กินสักครั้ง แม้กล้วยหินจะมีขายกันอยู่ทั่วไปในละแวกบ้าน หลายบ้านก็ปลูกเอาไว้ แต่น้อยคนจะเอาผลกล้วยแก่เกือบสุกมาต้มกิน เพราะส่วนใหญ่จะเอาไว้ให้นกกรงกินกัน คือมันเป็นกล้วยสำหรับเลี้ยงนกซะงั้น.. อันที่จริงกล้วยชนิดอื่นก็เอามาต้มกินได้เหมือนกัน เช่นกล้วยน้ำว้า แต่วันนี้มีกล้วยหินก็จัดการซะเลย อร่อยได้ง่ายๆ ไม่ต้องคิดมาก
รอคอยมานานนับ 2 ปีเห็นจะได้ ในที่สุดมันก็ออกดอกมาจนได้ กำลังจะกลายเป็นลูกแก้วมังกร
ก่อนหน้านี้คิดว่าคงจะไม่ได้เห็นผลมังกรแล้ว เพราะผ่านมานานมาก ก็ไม่มีวี่แววจะออกดอก มีแต่แตกยอดใหม่ และผมก็ไม่ได้ดูแลมากมายนัก ได้กี่ลูกก็พอใจเท่านั้น
ผมคุ้นเคยกับการหุงข้าวหุงอาหารด้วยเตาถ่านมาตั้งแต่เด็ก เพราะเราโตมากับสังคมชนบท แม่วันนี้ทุกหลังคาเรือนจะมีเตาแก๊สหรือเตาไฟฟ้าแล้วก็ตาม แต่บ้านผมยังคงไม่ทิ้งเตาถ่านแบบนี้ เพราะมันปลอดภัยในยามจะปิ้งย่างอาหาร หรือใช้ยามฉุกเฉิน เมื่อแก๊ส LPG หมดถังแล้วยังไม่มีเวลาไปเปลี่ยน และในวันที่อยากจะประหยัดค่าใช้จ่าย เพราะถ่านก็ไม่ได้ซื้อมาในราคาที่สูงมาก หรือจะใช้ไม้ฟืนแทนถ่านก็ยิ่งประหยัดเข้าไปอีก
และที่สำคัญมันทำให้ได้ย้อนนึกไปถึงอดีตตอนที่เราใช้ชีวิตกับสิ่งพวกนี้ในวัยเด็ก
หน้าฝนทำงานสีได้ยากมาก โดยเฉพาะการพ่นแลคเกอร์บนชิ้นงานไม้ ผลที่ออกมาคือ เกิดฝ้าขาวบนผิวชิ้นงาน สาเหตุหลักคือ
1. อากาศชื้นมากในช่วงเช้าแม้จะสายๆแล้วก็ตาม เพราะฝนตกหนักเมื่อวานตอนเย็น
2. เครื่องปั้มลมไม่มีกรองดักน้ำ ทำให้มีไอน้ำจากถังลมไหลปนมากับอากาศ ออกมาที่หัวพ่นไปปนกับสี
3. พ่นสีหนาเกินไป สังเกตดูจากตรงที่พ่นสีทับรอยเดิมในเที่ยวนั้น ตรงนั้นจะเกิดฝ้าขาว ส่วนบริเวณที่พ่นบางๆ จะไม่ค่อยมีฝ้า
สาเหตุก็น่าจะประมาณนี้ การแก้ป้ญหาของผมคือ
1. รอเวลาให้อากาศแห้งอีกนิด รอให้สายอีกหน่อย
2. พอเริ่มมีแดดออกมาก็เอาชิ้นงานไปตากแดด เพื่อลดความชื้น
3. ตรงจุดไหนที่เราพอจะทาได้ก็ทาไปก่อน แต่จุ่มสีบางๆ ไม่เยิ้มมาก เพราะถ้าสีมากไปก็เกิดฝ้าบางๆอีก แต่จะเป็นน้อยกว่าการพ่น
4. ถ่ายน้ำที่อยู่ในถังลมออกไป จะได้ลดปริมาณไอน้ำเวลาพ่นสีลงได้บ้าง เพราะยังไงวันี้ก็คงไม่มีเงินไปซื้อกรองดักน้ำ
ในที่สุดพอชิ้นงานเริ่มแห้ง อุ่นๆ แดดพอประมาณ อุณหภูมิอากาศสูงขึ้น ความชื้นในอากาศก็ลดลง ก็เริ่มพ่นสีได้ แต่ขอย้ำ อากาศอย่างนี้อย่าพ่นสีให้หนาหรือเยิ้มเด็ดขาด อาการฝ้าจะยังเกิดได้อยู่
ผักสดปลอดภัย ปลูกเอง เด็กๆเรียนวิชาเกษตรที่โรงเรียน ก็อยากปลูกเองที่บ้านจะได้เอาไว้กินเอง และเผื่อขายด้วย แต่ที่สำคัญที่สุดได้ฝึกความรับผิดชอบในหน้าที่ ภาระของตนเองที่ต้องทำให้สำเร็จ
ในที่สุดความสม่ำเสมอในการทำหน้าที่ของตนเอง ก็ได้ผักกาดที่สมบูรณ์ ปลอดสารพิษ ไว้กินเอง และส่วนหนึ่งได้ขายด้วย สร้างความภูมิใจในตนเองของผู้ปลูกได้เป็นอย่างดี
เดินทางไประนองเมื่อ 18/3/57 แวะที่ภูเขาหญ้าเพื่อชมวิวหน่อย แต่กลับพบว่าที่นั่นเขามีการเผาหญ้า ทั้งพื้นที่ตรงนั้นเป็นพื้นหญ้าสีดำ ยังมีควันกรุ่นๆ อยู่เลย ก็คิดว่าคงเป็นการเผาเพื่อให้เกิดการแตกใบอ่อนของหญ้ารอบใหม่นี้ในช่วงเวลาพร้อมๆกันทั้งพื้นที่ จะทำให้วิวตรงนี้สวยงามอีกไม่นานนี้เอง
ดอกไม้บานข้างทางมันก็มีเหมือนกันหลายๆ ที่นะ เช่นเดียวกัน ที่อำเภอคุระบุรี ในจังหวัดพังงา ก็มีดอกไม้ที่ทางหลวงได้ปลูกไว้ อย่างดอกตะแบก ดอกอินทนิล ผลิบานเต็มต้นอยู่ทั้งสองข้างทาง บางต้นแทบจะไม่มีใบเหลืออยู่เลย เห็นแต่ดอกจริงๆ
วิวทิวทัศน์พื้นที่แถบนี้ก็เป็นต้นไม้ ป่าเขา สวนยางพาราและปาล์มน้ำมันเป็นหลัก สีพื้นหลักก็เป็นสีเขียว พอมาเจอ ชมพู ม่วง อ่อนช้อยแบบนี้บ้างเห็นแล้วผ่อนคลายลงไปได้เยอะ
สีสันสวยงามของใบยางพารา ช่วงฤดูแล้ง แม้จะดูสวยงามเหมือนช่วงใบไม้ร่วงในต่างประเทศ แต่ในความเป็นจริงของชีวิตเจ้าของสวนยามนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูแห่งการประหยัดอดออมกันแล้ว เพราะอีกไม่กี่วันก็ต้องหยุดกรีดยาง เพื่อให้ต้นยางได้พัก เตรียมออกยอดและใบใหม่ นั่นหมายถึงช่วงที่เกษตรกรชาวสวนยางต้องขาดรายได้ไปอีกหลายวัน
เห็นหญ้ากลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่งกำลังแผ่แขนงของตนเองไปบนพื้นปูนซิเมนต์ร้อนๆในตอนเที่ยงของวันแดดจัดวันหนึ่ง รู้สึกถึงการพยายามต่อสู้เพื่อเอาชนะฝากหนามอันยิ่งใหญ่ แค่กลุ่มหญ้าเล็กๆ บนพื้นปูนอันกว้างใหญ่กว่าหลายร้อยเท่า เพื่อที่จะให้มีชีวิตดำรงอยู่ต่อไป โดยที่ไม่รู้โชคชะตาวันข้างหน้าว่าจะอยู่หรือตาย แต่มันก็ได้พยายามทำเต็มที่แล้ว ผลจะออกมาอย่างไรผมก็ไม่อาจจะบอกได้ แต่นี่คือการดิ้นรน เพราะมันเกิดมาตรงที่นี้ อยู่ตรงนี้ จะต้องอยู่ให้ได้ ณ ตรงนี้
ตะขบ ตะขรบ ทางใต้เรียกลูกขรบ ในภาพเป็นตะขบป่า ผลสุกแล้วผิวผลจะออกดำแดงแบบนี้ รถชาตผลตะขบสุก จะออกหวานและฝาดนิดๆ รสฝาดจะอยู่ที่เปลือกของมัน ยิ่งผลที่แก่ไม่สุกจะฝาดมากๆ
ตอนผมเด็กๆหากินได้ง่ายเพราะปลูกกันริมรั้ว แนวเขตแดนบ้าน ต้นไม่สูงใหญ่ประมาณ 3-5 เมตร ลำต้นมีหนามไม่แหลมคมมากนักวางห่างๆ กันพอสมควร ปัจจุบันไม่ค่อยเจอนัก แต่ยังพอได้เห็นอยู่บ้างตามเขตชนบท
ช่วงหน้าแล้ง กุมภาพันธ์ - มีนาคม ของทุกปี ต้นยางพาราทางภาคใต้ ก็จะเริ่มเข้าสู่ฤดูกาลใบไม้ร่วง คือใบยางพาราที่อยู่ในสวนข้างบ้าน อากาศแห้งแล้ง ต้นไม้ไม่เขียวสด ลมพัดใบไม้ปลิวว่อน ทำให้ชีวิตไม่สดชื่นนัก เห็นใบไม้กองกระจายรอบบ้าน ผู้คนอยู่กันอย่างเงียบๆ ออกจากบ้านไปทำงานที่อื่น ทำให้บ้านเงียบเหงาเข้าไปอีก สร้างอารมย์หดหู่ให้กับภาพที่ได้พบเห็นได้
บริเวณบ้านของคนในชนบท อย่างภาคใต้บ้านผม มีตัวบ้านเล็ก แต่เน้นพื้นที่การใช้สอยนอกตัวบ้าน พื้นดินรอบบ้านนิยมปลูกพืชยืนต้น ทั้งผลไม้และไม้ใหญ่อื่นไว้เก็บเกี่ยวผลผลิตและใช้สอย อย่างเช่น มะพร้าว ขนุน ส้มโอ มะม่วง มะละกอ มะขาม มะนาว กล้วย ไม้ใช้สอยอื่นๆ ได้แก่ สะเดา แต่ปลูกห่างจากตัวบ้านออกไปนิดหน่อย และไกลออกไปอีกก็มักจะเป็นพืชสวน อย่างสวนยางพารา สวนผลไม้
มีตั๊กแตนกิ่งไม้มาเกาะที่ผนังบ้าน เกาะนิ่งอยู่นาน พอเข้าไปสังเกตไกล้ๆ ก็พบว่ามันมีลูกเล็กๆ เกาะอยู่ด้วยหนึ่งตัว
ฝึกทำเก้าอี้ไม้ เก้าอี้หัวโล้น ไม่มีพนักพิง เพื่อใช้เอง และทดสอบฝีมือตัวเองด้วย เพราะชอบงานช่างทางด้านนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอมีโอกาส มีรายได้จากงานประจำก็ซื้อเครื่องมือช่างไม้สะสมมาเรื่อยๆ และศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับงานไม้จากเว็บไซต์ต่างๆ จนเกิดอาการฮึกเหิม ก็ได้เวลาลองวิชาเสียที
 |
| ภาพนี้ รถบัสแดง สายพังงา - คุระบุรี ขณะเข้าจอดที่สถานีขนส่ง อ.ตะกั่วป่า |
กำลังขับรถเพลินในวันอากาศเย็นๆ เมฆครึ้มๆ บดบังแสงอาทิตย์ให้หรี่ลง หาจังหวะเห็นอาทิตย์เต็มดวงสีเข้มๆได้ยาก แต่พอหยุดตรงไฟแดงบริเวณแยกไชยา สุราษฎร์ธานี กลับเห็นแสงเต็มดวงอีกครั้ง ก็เลยรีบถ่ายภาพเอาไว้ มันเป็นบรรยากาศที่ทำให้เกิดความรู้สึกผ่อนคลาย และสงบนิ่งได้ชั่วขณะหนึ่ง เหมือนกับได้อำลาสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาภายในหนึ่งวันทั้งสิ่งดีและร้ายไปพร้อมๆกัน
ขับรถผ่านถนนเส้นหลักออกจากเมืองพังงาจะไปกระบี่ ถนนเอเซีย มีจุดดึงดูดให้ต้อวแวะ คือแดรี่ฮัทฟาร์ม เป็นหาร์มแกะให้ผู้คนได้เข้าไปชมฝูงแกะตัวเป็นๆ และบรรยากาศของความเป็นฟาร์มแบบทางยุโรป และอเมริกา ทุ่งหญ้าโล่งๆ ได้อารมณ์บ้านนอกแบบฝรั่ง ที่เขาเรียกว่าแนวคันทรี่ ได้ระดับหนึ่ง
บอระเพ็ด รสชาดขมปี๋ แต่เป็นยาชั้นดีเลิศ คนมีอาการคัดฉมูก ไซนัส ใช้ต้นสักนิดหน่อย ทุบให้แตกแล้วเอามาถูตรงจมูกและรอบๆ ไม่นานนักอาการดังกล่าวก็จะทุเลาลงหายใจได้สะดวกขึ้นเยอะ
เดินในเส้นทางเล็กๆ จะเข้าสวน เกิดอาการคันตามขา หน้าแข้ง สงสัยจะโดนเข้าแล้ว ต้นรังทังไก่ มันจะขึ้นปนกันกับวัชพืชชนิดอื่น จนบางครั้งไม่ทันได้สังเกต สามารถทำให้เกิดอาการคันน้องๆ ต้นหมามุ่ย แต่ไม่นานก็หายไป มันก็สามารถทำให้เรารำคาญ และเป็นอุปสรรคในการทำงานเกษตรได้พอสมควร
ได้รับปฏิทินปี 2557 จากทางช่อง 3 สังเกตเห็นสิ่งเด่นกว่าปฏิทินอื่นๆ ที่เคยเห็นคือ เขาเพิ่มวันสำคัญของชาติต่างๆ ในอาเซี่ยนไว้ด้วย ทำให้เราได้รู้จักชาติอื่นได้มากขึ้น
ส้าน เป็นไม้ประดับ ภาพนี้ดอกยังตูม เจอที่สวนพฤกษชาติภูเก็ต หาดูได้ยาก ก็เลยถ่ายภาพมาดู เพราะผมเองก็เพิ่งได้เห็นเป็นครั้งแรก เคยได้ยินแค่ชื่อเท่านั้นเอง
