ไปบ้านของญาติตัวเอง เขาบอกว่า จะต่อเติมบ้านนิดหน่อย
ก็ไปช่วย ไปดู สักนิด แม้จะทำไม่เป็นเลยก็ตามเรืองพวกนี้ ไม่เคยจริง ๆ เรียน ทำงานในเมืองมาตลอด พอกลับบ้านนอก มีเรื่องอย่างนี้ ก็อยากช่วย แต่ติดตรงที่ทำไม่้เป็น ก็เลยเก้่ ๆ กังๆ ช่วยเท่่าที่ทำได้ หยิบโน่นนิด นี่หน่อย ก็โอเค
ไม่มีการว่าจ้างเลยครับ สำหรับงานเท่านี้ ขอช่วยจากคนรู้จัก แค่นี้ วันเดียวก็เสร็จ (ต่อเติมบ้านนะครับ ไม่ใช่สร้างกระท่อมปลายนา) มากันตั้ง สิบกว่าคน ทำตั้งแต่เช้าจนบ่ายแก่ ๆ ก็เสร็จแล้ว โครงสร้าง โครงหลังคา มุงหลังคา ง่ายนิดเดียวนะ..ถ้าอยู่บ้านนอก.. ค่าแรงก็ไม่ต้องจ่าย ทำแค่กับข้าว หุงหาอาหารมาเลี้ยงเขาแค่นั้นเอง ตกเย็นเสร็จงานก็ร่วมวงกันนิดหน่อย ก็มีก๊งกันบ้างตามประสา แต่ก็ไม่เสียหายอะไร
แต่เรื่องอย่างนี้ ถ้าไม่คบใครเลย หรือต้องจ้าง คงต้องเสียค่าแรง ค่าเหมางานเป็นไหน ๆ หลายพันบาทเหมือนกันนะ กว่าจะเสร็จได้ มันต่างกันครับ อยู่บ้านนอกต้องอย่างนี้ จึงจะอยู่ได้สบาย ถ้าอยู่ไม่คบใครก็ไม่ต่างอะไรกับสังคมเมืองครับ เพื่อนก็ไม่มาคบเราเหมือนกัน ต่อใ้ห้เดือดร้อนไปขอช่วยจากเขา เขาก็มาทำให้เราไม่เต็มที่ หรือไม่มาเอาเสียเลย สำหรับคนเมืองขอช่วยสร้างบ้านอย่างนี้ เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากมากครับ การวาน การออกปาก เป็นเรื่องที่ยังคงมีอยู่จริงในชนบท เท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น