ไ่ม่ว่าจะซนสักแค่ไหน ดื้อเกินไปจนอยากตีให้เจ็บ เพราะต้องการตักเตือนให้เขาได้ดี ทำในสิ่งที่ถูก และเพราะคำว่ารัก ที่มีต่อเขา บางครั้งทำให้เราไม่ปล่อยให้เขาได้ทำได้ตามใจ
ควรปล่อยให้เขาเป็นไปตามวัย ตามพัฒนาการที่เขาควรจะเป็น อย่าไปปิดกั้นจินตนาการ หรือสิ่งที่เขากล้าแสดงออกมา แม้จะดูไม่เหมาะสมในสายตาเรา ดูเขาก่อน ถ้าไม่เหมาะอย่างไร ค่อยว่ากัน จะตักเตือน จะสอนเขา ก็เอาเหตุผล อย่าเอาอารมณ์ มาเป็นตัวหลัก
บ่อยครั้งที่ใช้ความรู้สึกตัวเอง ใช้อารมณ์ ไปว่ากล่าว ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้ว ความนึกคิดของเด็กขนาดนี้ ไม่ได้คิดไตร่ตรองอะไรมาก เขาเป็นอย่างนี้เพราะไร้เดียงสา เขาดื้อ เขาซน เอาแต่ใจ เพราะวุฒิภาวะก็เป็นไปตามวัย
แต่ผู้ใหญ่เลือกที่จะเอาความถูกต้องที่ผู้ใหญ่ควรปฏิบัติไปใช้กับเด็ก อย่างนี้น่าจะใช้ไ่ม่ได้ ควรปล่อยให้เขาลองผิดลองถูกด้วยตนเองบ้าง เขาจะจำและระลึกได้อยู่เสมอ ถ้ารู้ว่านั่นคือสิ่งผิด ทำแล้วมีผลกระทบกับเขา หรือคนรอบข้าง จะจำไปจนโตเลยทีเดียว
ไม่ว่าจะดีไม่ดี ยังไงก็รัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น