 |
| Look Niang, Seeds can be eaten. |
ลูกเนียง(Look-Niang) เป็นพืชพื้นถิ่นทางภาคใต้ของไทย มักจะขึ้นในป่า ในที่มีร่ิมเงา ใต้ไม้ใหญ่อย่างอื่นก็สามารถเจริญเติบโตได้ดี ผลของเนียงจะออกมาคล้าย ๆ เป็นฝัก มีเปลือกหุ้มเมล็ดที่ค่อนข้างแข็งแต่บางครั้งจะเรียงติดกันเพีัยงไม่กี่เมล็ด
หลายคนมักปลูกแซมไว้ในสวนยางพารา เมื่อให้ผลผลิตแล้วจะได้เก็บฝักที่มีเมล็ดนำมาเป็นอาหารได้ แต่ไม่ได้นำไปปรุงทำกับข้าว การรับประทานคือการกินเหมือนผักสด คือนำเมล็ดสดมากินคู่กับแกงที่มีรสชาดเผ็ด ๆ ช่วยลบความเผ็ดลงได้นิดหน่อย และนี่ก็เป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่งของชาวใต้ที่มักจะมีผักสดหรือที่เรียกว่า "ผักเหนาะ" ไว้เคียงข้างสำรับกับข้าวเสมอ
บางครั้งเผอิญเก็บผลเนียงที่มีความแก่จัด เนื้อเมล็ดข้างในค่อนข้างแข็ง อาจจะยากหน่อยสำหรับการนำมาเคี้ยวโดยเฉพาะคนแก่ ๆ ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการได้ลิ้มรสชาิดอาหารอยู่แล้ว ก็นำมาผ่านวิธีการเพาะเมล็ด เพื่อให้เมล็ดที่แก่จัดงอกต้นอ่อนออกมา ส่วนเนื้อเมล็ดก็จะเกิดความกรอบขึ้นมา เนื้อเมล็ดส่วนนี้ที่จริงมันคือส่วนของใบเลี้ยงสำหรับต้นอ่อนนั่นเอง
 |
| ลูกเนียงเพาะ |
เราก็ใช้เนื้อเมล็ดที่ผ่านการเพาะมารับประทาน แต่สิ่งที่ตามมาคือ กลิ่น ที่มีความเฉพาะเพาะตัวของ "ลูกเนียงเพาะ" ค่อนข้างเหม็น และส่งกลิ่นได้ไกลทีเดียว แค่กลิ่นตอนกินสด ๆ ไม่พอ คนที่กินเข้าไปแล้วจะสังเกตได้อีกอย่างก็คือ กลิ่นของปัสสาวะที่จะมีความเหม็นของกลิ่นลูกเนียงปนออกมาด้วยนิด ๆ
แต่ทั้งหมดที่กล่าวมานั้นไม่ได้เป็นปัญหาหรืออุปสรรคของการกินเลยแม้แต่น้อยสำหรับคนใต้ เพราะมีัความเคยชินและเป็นสิ่งที่สืบทอดกันมานมนานแล้ว มันเป็นวัฒนธรรมทางอาหารของท้องถิ่น แม้หลายคนไม่ชอบกลิ่นแต่ยังไงความรู้เหล่านี้ยังสืบทอดต่อไปยังรุ่นหลังได้ไม่ยาก หากต้นเนียงยังงอกสืบรุ่นลูกหลานต่อ ๆ ไป
ไม่ได้เห็นนานล่ะ..คิดถึงบ้านเลยอ่ะ..แต่ไม่ชอบกินหรอก..รูปสวยดีค่ะ
ตอบลบ