พาลูกไปซื้อร้องเท้าที่แผนกรองเท้าเด็ก เป็นอะไรที่วุ่นวายมาก ๆ จะเอาให้ได้ไปเสียทุกคู่ที่ชอบ |
เสื้อผ้าเด็กใช่ว่าเราพ่อแม่ซื้อให้เลือกใ้ห้แล้วเขาจะถูกใจไปเสียหมดนะครับ ผมเองก็เลือกไม่ได้ถูกใจลูก แม้แต่ผู้เป็นแม่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจความคิดเขาหมด ซื้อให้อย่างนี้ เพราะเราเห็นว่าดูดีเข้ากับตัวเขาแล้ว แต่ที่ไหนได้ ไม่เอา ไม่ยอมใส่เสียอย่างนั้น ต้องเอาแบบที่เขาคิดเอาไว้แล้ว แบบที่เขาชอบ
เด็กแ่ต่ละคนจะมีสไตล์การแต่งตัวและไอเดียความคิดในการแต่งตัวแตกต่างกันออกไป นี่เป็นธรรมชาติของเด็กเองที่ได้เรียนรู้จากสิ่งรอบตัวเขา ไม่ว่าจากการเห็นพ่อแม่เขาสวมใส่ หรือคนรอบข้าง แต่ีโดยเฉพาะภาพจากนักแสดงการโฆษณาจากสื่อโทรทัศน์หรือแม้การได้ดูจากอินเตอร์เน็ตล้วนแ่ต่สร้างความจดจำและนำไปสู่การสร้างจินตนาการของเด็ก ๆ ได้ง่ายมาก ๆ
พาลูกไปเลือกซื้อเสื้อผ้าหรือรองเท้าอะไรก็แล้วแต่เป็นต้องปวดหัวอยู่เรื่อย เพราะตัวที่เราคิดว่าใช่เหมาะกับเขาแล้ว จะซื้อให้ก็ไม่ยอมเอาอีก ต้องให้เขาเลือกด้วยตัวเอง ถ้าพาเขาไปซื้อจะต้องไปที่มีของเยอะ ๆ อย่างในห้างสรรพสินค้า หรือร้านใหญ่ ๆ แต่ถ้าเราไปซื้อเองโดยไม่มีเด็ก ๆ ไปด้วยก็เลือกร้านไหนก็ได้ตามแบบที่เราชอบและเหมาะสม และเลือกได้ตามใจเรา แต่้ถ้าพาเขาไปก็ต้องปล่อยให้เขาเลือกเอง แล้วคอยบอกว่าแบบไหนที่ควรซื้อและหาเหตุผลมาอ้างต่าง ๆ สารพัดคำพูด ไม่อย่างนั้นเขาก็จะอยากได้ไปเสียทุกอย่างที่เขาชอบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น