เป็นภาพนาทีชีิวิต ของเด็ำกหญิงชาวซูดาน ในทวีปแอฟริกาคนหนึ่ง ที่กำลังเดินทางไปขออาหารจากแคมป์ของสหประชาชาติ แต่เธอหมดเรียวแรงจบชีวิตลงก่อนจะถึงที่หมายเพียงแค่ 1 กิโลเมตรข้างหน้าเท่านั้น เพราะความหิวโหย ไร้เรี่ยวแรงความหวังอยู่ตรงหน้า แต่ที่ตามเธอมานั่นคือความตาย แร้งกำลังรอคอย เมื่อใดที่ชีวิตไร้ซึ่งลมหายใจ ร่างไร้วิญญานจะกลายเป็นอาหารของสัตว์อื่นต่อไป
เป็นนักถ่ายภาพสารคดี ชาวแอฟริกาใต้ ที่ได้ภาพนี้มาขณะที่เขาเองก็เฝ้ามองภาพเด็กน้อยกำลังจะตาย โดยที่เขาไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือเลย เขาได้ภาพมา แต่ต้องยอมให้ชีิวิตเด็กน้อยต้องดับสิ้นไปต่อหน้า เขาทำได้แค่เพียงไล่แร้งตัวนั้นให้จากไป เขาก็ถูกประนามว่าเป็นนกแร้งอีกตัวที่คอยใช้ช่วงจังหวะเพื่อให้ได้ภาพมา โดยการแลกกับชีวิตเด็กน้อยคนนั้น
ภาพนี้ส่งผลให้เควิน ได้รับรางวัล พูลิตเซอร์สาขา Feature Photography ประจำปี 1994 แต่หลังจากที่่ได้รับรางวัล เขาก็ได้รับคำวิภาควิจารณ์ คำเหยียดหยาม จากผู้คนด้วย และรวมกับการเสียชีิวิตของเพื่อนสนิท ทำให้เควินจบชีิวิตตัวเอง ในวัย 33 ปี ด้วยวิธีรมควันจากสารคาร์บอนไดออกไซด์ ในใบบันทึกของเขาตอนตาย เขาเขียนไว้ว่า
"ผมถูกหลอกหลอนด้วยความทรงจำบาดลึกของการฆ่าฟัน ศพ ความโกรธ ความเจ็บปวด... ของเด็กที่อดอยากและบาดเจ็บ ของคนบ้าที่กระหายการลั่นไกปืน... ความเจ็บปวดของชีวิตมันกลืนกินความสุข จนถึงจุดที่เรียกว่าความสุขนั้นไม่มีอยู่"
นี่แหละครับ ที่ทางพระพุทธเขาเรียกว่าบาปครับ
ตอบลบ